Tot haar 16e wist Erin van de Molengraaf (18) zeker wat ze later wilde worden. En dat had niks met de zorg te maken. Nu, twee jaar later, glinsteren haar ogen wanneer ze met haar moeder en oma praat over leren en werken in de zorg. Alle drie zijn ze verbonden aan Anna Ouderenzorg. Erin als Helpende, terwijl ze maatschappelijke zorg, niveau 4 studeert aan het Summa College. Paula Wijenberg (49), Erins moeder, is werkzaam als GZ-psycholoog. En Mieke Wijenberg (70), de oudste van het stel, is inmiddels gepensioneerd, maar nog steeds verbonden aan Anna Ouderenzorg als vrijwilliger.

Paula en Mieke moesten Erin een paar jaar geleden meeslepen naar de open dag voor een opleiding in zorg en welzijn. De hele dag mensen verschonen en billen wassen, Erin wilde er niks van weten. “Ik had een heel vertekend beeld van de zorg. Nu vind ik het werk ontzettend leuk. Je betekent echt iets voor mensen. Je haalt ze uit bed, maar daarbij maak je ook een praatje en kijk je hoe het met ze gaat.” “Wassen en verschonen is een bijzaak, geen hoofdzaak”, vult Paula aan.

Moeder en oma hadden al veel langer door dat Erin geschikt was voor de zorg. “Ze heeft veel geduld, is zorgzaam en kan goed overzicht houden.” Allemaal eigenschappen die een goede zorgmedewerker bezit, vinden ze. En ook Erin is nu overtuigd van een carrière in de zorg. Welke kant ze precies op wil, weet ze nog niet. Momenteel is ze actief in de ouderenzorg, psychiatrie én sinds kort ook in de gehandicaptenzorg. “Ik vind het allemaal leuk.”

Mieke begon haar carrière als ziekenverzorgende, werkte 17 jaar als vrijwilliger bij het Rode Kruis en werkte daarna als verzorgende in verschillende teams. Op haar 50e besloot ze verder te studeren en begon ze aan de opleiding tot verpleegkundige.

De zorg is in al die jaren veranderd. Het is veel cliëntgerichter geworden. En dat maakt het werk veel leuker, vindt Mieke. “Vroeger werd niet altijd alles verteld tegen cliënten en de families, over de risico’s van bepaalde medicatie of ingrepen bijvoorbeeld. Dat leverde dilemma’s op, want ik was het daar niet mee eens”, zegt Mieke. Ook Paula ziet in haar functie dat er nu veel meer wordt gekeken naar wat een cliënt wil en wat goed is voor een bepaald persoon dan vroeger.

Daartegenover staat wel dat de zorg complexer is geworden. “Ouderen blijven langer thuis wonen, dus de ouderen die in een verpleeghuis terecht komen, vertonen vaak al complex gedrag en hebben meer en zwaardere zorg nodig”, legt Paula uit. De zorgvraag en de druk op zorgmedewerkers neemt hierdoor toe. Dat merken ze alle drie.

Toch weerhoudt ze dat niet om in deze sector actief te blijven. Paula gaat nog elke dag met plezier naar haar werk: “Ik heb nooit spijt gehad van mijn keuze. Mijn hart ligt echt bij de ouderenzorg. Het contact dat je hebt met mensen is zo bijzonder en waardevol. Niet iedereen is even leuk, maar wel iedereen is uniek.”

En je kunt veel aan met een fijn team van collega’s om je heen, vindt Mieke. Op die manier proberen ze de druk voor zichzelf en voor het team te verlagen. Daar is Paula het mee eens: “Lach op tijd met je collega’s en wees open naar elkaar, dat helpt.”

Twijfel je of de zorg iets voor je is? Of weet je niet welk werkveld je leuk lijkt? Erin: “Loop gewoon een keertje mee!” “Dan zie je hoe leuk het is!”, voegt haar moeder lachend toe.