Wat spreekt je aan in je werk?
Mariëtte: Als kind wist ik al dat ik in de zorg wilde gaan werken. Medicijnen studeren was echter een brug te ver, dus werd het hbo-v. Ik heb in de psychiatrie en gehandicaptenzorg gewerkt. Vanaf de geboorte van mijn eerste kind werkte ik bij Vitalis in verschillende functies in de avond-, nacht en weekenddiensten. Zo'n zeven jaar geleden maakte ik een switch naar de psychogeriatrische afdeling en toen had ik meteen het gevoel dat ik daar op mijn plek was. Gedrag is super interessant, omdat er zoveel factoren op van invloed zijn. Hoe je contact maakt met bewoners kan veel uitmaken. Je uitstraling, wat je doet en wat je zegt, is bepalend voor het gedrag dat je ontlokt of juist voorkomt. Dat is een verantwoordelijkheid die je hebt als zorgprofessional. Technologie, zoals de inzet van muziekrobots, gaat ons daarbij steeds meer helpen.
Waar bestaat je werk uit?
Anders dan vroeger draait het minder om het concrete verzorgen van bewoners, maar vooral om het welbevinden. Mensen die hier naartoe komen, zijn in de regel in een vergevorderd stadium van dementie en hebben een levensverwachting van gemiddeld een jaar. Dan komt het aan op meebewegen, goed observeren wat iemand nodig heeft en daarop afstemmen. We willen dat mensen in deze laatste levensfase nog zoveel mogelijk eigen regie en vreugde ervaren. Dat betekent je eigen beslommeringen thuislaten en afwijkend gedrag en emoties van de ander accepteren, want die zijn echt en logisch. We hebben hier nu een vrouw die vieze borden en etensresten verzamelt. Dat verbieden we niet, we ruimen het gewoon elke dag op.
"Werkgeluk ervaar je in echt contact met onze bewoners"
Mariëtte
Waar word je blij van?
Een gedeelte van de tijd ben ik coach en opleider van nieuwe medewerkers. Dat geeft voldoening. Ze moeten wel wennen aan de onvoorspelbaarheid van gedrag van bewoners. Ik leer ze dat ze moeten focussen, rust uitstralen en de ander zo positief mogelijk bejegenen. Daar bereik je het meeste mee. Waar ik van geniet is als een jonge collega oprechte belangstelling heeft voor bewoners. Dat is de belangrijkste basis. De rest leer je wel in de praktijk. Ondanks dat we te maken hebben met mensen in hun levenseinde wordt hier veel gelachen. Een mevrouw met een gebroken heup wilde uit haar rolstoel om te gaan lopen. Dat lukte maar een paar passen. Toen zei ik: hier heb je een stoel met wieltjes. Was ze helemaal gelukkig dat ze weer kon zitten. Het zijn vooral de kleine momenten die het doen. Als een bewoner gaat stralen of een blijk van herkenning geeft.
Waar doe je het voor?
Ik vind het mooi om mensen te begeleiden in de laatste fase van hun leven. Dat ze zo veel mogelijk kwaliteit van leven ervaren en zo min mogelijk ongemak. Ben ook dankbaar als ik daarin de familie mee kan nemen, dat ze in vertrouwen kunnen loslaten.
Wat zou je willen zeggen tegen iemand die geïnteresseerd is in de zorg?
Neem de tijd om thuis te raken in dit werk. Ontdek stapje voor stapje wat het inhoudt. Besef ook dat we brede mogelijkheden bieden in functies en locaties. Zo kun je altijd iets vinden dat bij je past.
Oktober 2023
