Als vios werk ik twee dagen in de week in de patiëntenzorg. Mijn werk bestaat uit wekelijkse visites op mijn afdelingen en daarnaast word ik betrokken als er iets met een van de zorgvragers op mijn afdelingen aan de hand is wat niet kan wachten tot de visite. Als iemand valt, ziek wordt of anderszins achteruit gaat ben ik verantwoordelijk voor de medische zorg voor die persoon. Omdat ik in opleiding ben, doe ik de meeste dingen natuurlijk in overleg met mijn begeleider, een zeer ervaren verpleegkundig specialist. Naast de visites is er overleg en samenwerking met andere behandelaren. Ook voer ik regelmatig geplande en ongeplande familiegesprekken.
Als leerling ga ik één dag in de week naar school. Ik doe de Master Advanced Nursing Practice bij Fontys in Tilburg. Eén dag per week besteed ik ook nog tijd aan zogenaamde zorgverbeterprojecten. Het fijne aan leerling zijn is dat ik daar nu nog tijd aan mag (en moet) besteden. Ook ga ik af en toe op snuffelstage door met iemand mee te lopen van een andere discipline.

Als onderzoeksassistent deed ik onderzoek naar kwaliteit van zorg maar de zorg ‘aan het bed’ trok me ontzettend. Ik wilde graag op de een of andere manier een bijdrage leveren aan het echte zorgen. Het contact met mensen die zorg nodig hebben leek me heel erg mooi en dat bleek in de praktijk ook zo te zijn.

Op een PG-afdeling is geen dag hetzelfde en de omgang met mensen met dementie gaat nooit op de automatische piloot. Nu ik mijn ervaring als verpleegkundige op een PG-afdeling kan combineren met het medisch behandelaarschap hoef ik me echt nooit meer te vervelen. Ik was bij bewegingswetenschappen al gefascineerd door het menselijk lichaam, nu ik me meer verdiep in medische zorg/geneeskunde is die verwondering alleen maar toegenomen. Het is zo wonderbaarlijk dat een lichaam werkt zoals het werkt en hoe vervelend veel ziektebeelden ook zijn, ik vind het ook superinteressant allemaal.

Het geeft me een goed gevoel als ik een goed contact heb met een zorgvrager en/of de betrokken mantelzorgers en ik heb kunnen bijdragen aan de kwaliteit van leven. In het verpleeghuis zijn we meestal niet bezig met mensen beter maken, maar met het zo dragelijk mogelijk maken van de ziekte die iemand heeft. Als iemand dan ondanks alles kan genieten van dingen, geeft me dat veel voldoening.

Ik vind het spannend moet ik zeggen. Er is steeds meer (ouderen)zorg nodig, er zijn steeds minder mensen die dat willen geven en het moet ook nog eens met (relatief) minder geld. Dat er iets moet gebeuren is wel duidelijk en het is bemoedigend om te zien dat dat besef inmiddels lijkt doorgedrongen. Ik vind het ook heel mooi dat we met zijn allen écht ons best doen om te kijken wat de individuele zorgvrager nodig heeft en er heel vaak een prima samenwerking is met doorgaans zeer betrokken mantelzorgers. Ik hoop echt dat we daar mee door kunnen gaan.

Werken in de zorg is echt heel erg leuk. Natuurlijk zijn er allerlei uitdagingen, maar er zijn misschien wel daardoor ook eindeloos mogelijkheden. Het contact met zorgvragers en hun naasten is ontzettend tof en je haalt daar echt voldoening uit. Hoe gaaf is het dat je een bijdrage kunt leveren aan iemands welzijn en daar ook nog voor betaald krijgt?!