Miranda: Mijn oorspronkelijke opleiding is hbo-maatschappelijk werk. Maar toen ik daarmee klaar was, was ik 21 en wist ik nog niet goed wat ik wilde. Ik ben via-via bij allerlei bedrijven terechtgekomen in het bedrijfsleven waar ik een soort spin in het web was. Toen ik eind 20 was kreeg ik een burn-out en dat was de start van een persoonlijke ontdekkingsreis. Wie ben ik ten diepste en wat wil ik echt? Ik ging me verdiepen in persoonlijke ontwikkeling, therapieën en behandelingen. En sinds 2017 heb ik nu mijn eigen praktijk voor welzijn en zelfzorg. Dat doe ik met hart en ziel, maar het is wel heel solistisch. Wat ik mis, is werken in een team. Tijdens de coronaperiode vroeg ik een gesprek aan bij een verpleeghuis om daar te gaan helpen. Ik kreeg toen het advies om de verkorte opleiding te doen. Na diverse gesprekken, ben ik bij Avoord beland. Dat was meteen een goede match.

Fijn dat ik meteen in praktijk aan de slag kon. Eerst op een woongroep en daarna in de thuiszorg. Ook de opleiding was plezierig. Praktisch voordeel is dat ik niet ver van mijn werk woon, maar ver genoeg om geen cliënten tegen te komen in de supermarkt. Het salaris is minder dan ik gewend was, maar dat wordt gecompenseerd door de kwaliteit. Elke dag is een cadeau. Ieder mens heeft zijn eigen verhaal en ik mag in die vertrouwde omgeving zorg bieden.

Het contact en de verbinding. Van hart tot hart. Bijdragen aan kwaliteit van leven. Dat vind ik het allerleukste. We komen veel mensen met dementie tegen, die willen vooral dat je er bent. Het gaat om oprechte aandacht. Dat betekent voor hen meer dan het helpen met een handeling. Wat ik terug hoor, is dat ik mensen blijkbaar anders aanraak, met gevoel. Vanuit de intentie om rust en ontspanning te bieden. Dat doe ik in mijn praktijk zo en dat zet ik ook in de thuiszorg in. Ik ben ervan overtuigd dat we moeten kijken naar de hele mens en dat complementaire zorg een waardevolle aanvulling is op de medische zorg die we kennen.

Soms is er een andere behoefte dan het helpen met douchen. Dan krijgt dat voorrang. Dat vraagt wel om improviseren. Ik stem af op wat er nodig is en speel in op het moment. In het dagelijks leven vind ik het nog wel eens lastig om in het hier-en-nu te zijn, maar in mijn werk lukt dat vanzelf. Je krijgt in dit werk met veel emoties te maken, ook met verdriet en verlies. Daar moet je voldoende veerkracht voor hebben.

Ik denk dat we allemaal bewuster regie moeten nemen over onze gezondheid. Het draait om de manier waarop we levensenergie voor onszelf en voor anderen kunnen inzetten en het zelfhelende vermogen kunnen activeren. Vanuit die visie heb ik bij ons een plan voorgelegd voor kwaliteitsverbetering door de implementatie van complementaire zorg. Waar ik me sterk voor maak, is dat disciplines elkaar versterken. Ik krijg de ruimte om dit toe te passen en mijn passie en bezieling steeds meer concreet te maken.

Oktober 2023