De weg die Francien bewandelde
In haar jeugd woonde Francien een tijdje in Australië waar ze enkele jaren high school volgde. Terug in Nederland werkte ze eerst bij een textiel groothandel en daarna dertig jaar bij Van Melle in Rotterdam. Na een reorganisatie kwam ze vervroegd in de VUT. Ze werd lid van een wandelclub en inmiddels loopt ze al twintig jaar elke week. Toen een vriendin haar vertelde dat er in Oudenbosch een wandelclub werd opgericht voor mensen in een rolstoel, meldde ze zich als vrijwilliger aan. Zonder vaste verplichtingen. ‘Als ze me nodig hebben, dan ben ik er. Ik vind het heerlijk om plezier te maken met die mensen’.
Wat beweegt je om vrijwilliger te zijn?
Francien: Ik ben wel op leeftijd, maar ik zie mezelf nog steeds niet als bejaarde. Ben best vitaal. Ik doe het om mensen een plezier te doen. Ik zie mensen van in de tachtig die de rolstoel duwen van mensen die even oud zijn. Soms heb ik bardienst en dan zitten mensen aan de dranktafel die zeggen dat ze het fijn vinden dat ik er voor hen ben. Ik maak graag een beetje sfeer. We hebben het gezellig en zo maak ik contact met de bewoners, die vaak minder mobiel zijn. Ik vind dat je niet te veel moet betuttelen. Ik ga ervan uit dat mensen volwassen zijn en dat ze graag zo behandeld willen worden.
“Wat ik doe, noem ik geen werk. Ik bezorg mensen gewoon wat plezier”
Francien
Waar word je blij van?
We hadden laatst een dameskoor dat ‘Carolientje wil een man’ begon te zingen. Toen heb ik met een pruik op een dolletje gemaakt en hing ik bij de mannen om hun nek. Ik hou het wel netjes hoor. Wat mij energie geeft, is mensen een goede dag bezorgen. Ik hoop dat ik wat vreugde breng in hun dag. Wat ik leuk vind is als er activiteiten worden georganiseerd voor ouderen van verschillende afdelingen. Dan doen bijvoorbeeld ook mensen met lichte dementie en van de gesloten afdeling mee. Natuurlijk is het niet altijd rozengeur en maneschijn. Het zijn mensen van de dag, dat betekent dat we ook geregeld horen dat een bewoner overleden is.
Hoe maak je het verschil?
Ik ben best ondernemend en kan gemakkelijk omgaan met ouderen. Ik kan ook goed opschieten met mijn collega’s. Vanuit de organisatie krijgen we als vrijwilliger geregeld de mogelijkheid om in te schrijven voor een cursus, bijvoorbeeld hoe je een band opbouwt met ouderen en hen op hun gemak kunt stellen. Als ik zie dat iemand er wat bedrukt bij zit tijdens een wandeling, dan zet ik wat muziek aan op de telefoon. Dan kunnen we samen zingen. Het leven is al zwaar genoeg, dus laten we het vooral een beetje luchtig houden.
Waarom zou je vrijwilliger willen worden?
Vrijwilligers hebben we in de zorg net zo hard nodig als de vaste medewerkers. Het is heel dankbaar werk, omdat je direct ziet hoe blij mensen zijn en hoe ze hun waardering uiten. Soms krijg ik een kusje op mijn wang als ik langs de tafels loop om wat snackjes rond te brengen. Ik vind het geweldig als ik iets voor een ander kan doen en ik vind het heerlijk om onder de mensen te zijn. Het levert je veel op. Je blijft in beweging, je zorgt voor iemand, je bent een maatje, maakt een praatje, bent nuttig bezig en hebt nog plezier ook.
Oktober 2023
