Hoe ben je hier terecht gekomen?
In de zomer van 2021 liet een vriendin een advertentie liet zien waarin Laverhof een welzijnsassistent zocht. Het was een functie voor een half jaar die door de overheid werd betaald. Ik vond het direct erg leuk om te doen. Blijkbaar beviel ik ook want het contract werd met drie maanden verlengd. Daarna vroeg Laverhof of ik wilde blijven om als gastvrouw in de huiskamer te werken. Twee, drie maanden later stelden ze voor dat ik de opleiding tot helpende plus zou volgen. Eerst dacht ik dat het te veel zou zijn. Ik deed toen nog veel vrijwilligerswerk en zorgde voor mijn ouders. Ik heb het toch gedaan en daar ben ik nog steeds heel blij mee. Vorig jaar september startte ik met de opleiding, die nu is afgerond. Ik woon lekker dicht bij mijn werk: het is maar tien tot vijftien minuutjes op de fiets.
Waar bestaat je werk uit?
Ik werk op de PG-afdeling, de psychogeriatrische afdeling waar de mensen vooral mentale zorg krijgen. Ik word ingeroosterd voor de zorg of voor de huiskamer. Werk ik tijdens een ochtenddienst in de zorg, dan help ik de bewoners met wassen en aankleden en let daarbij goed op hun algemene conditie. Daarna breng ik de mensen naar de huiskamer waar ik hen hun medicatie geef. Heb ik dienst in de huiskamer, dan zorg ik bijvoorbeeld bij het eten, naar de wc brengen en doe ik spelletjes met de cliënten. Mijn collega’s en ik werken in teamverband en daar waar mogelijk helpen we elkaar.
Wat maakt je werk interessant?
De bewoners. En dat ik iets kan betekenen voor anderen. Elke dag is anders, je maakt elke dag wel iets mee, iets moois of iets moeilijks. De zorg heeft mij altijd getrokken. Ik zorg veel en graag voor anderen, ook in mijn privéleven: voor mijn gezin, voor mijn ouders, als vrijwilliger. En nu zorg ik in mijn werk voor mensen met dementie. Als ik klaar ben met werken en ik zie dat die mensen het naar hun zin hebben, rust en blijdschap uitstralen, dan ben ik heel blij. Dan heb ik goed gewerkt. Dan voel ik mij heel goed. Ik krijg er kracht van als ik bij onze bewoners ben. Door hen kan ik de hele dag door.
Toen ik net begon met werken, vroegen twee bewoners een aantal keer achter elkaar waarom ik een doek op mijn hoofd draag. Ik heb het hen uitgelegd. Na een tijdje vroeg ik hen of ze er aan gewend waren. Ze zeiden ‘we zien die doek niet meer, we zien dit’ en ze wezen naar mijn hart.
“Werken in de zorg is werken vanuit het hart. Liefde die je geeft, krijg je terug”
Samira
Wat zijn uitdagingen die je tegenkomt? En hoe ga je daarmee om?
Op mijn werk zeggen ze dat ik veel rust en zelfvertrouwen uitstraal. Als er iets gebeurt, voel ik van binnen wel spanning maar blijf ik kalm, ik blijf denken. Een tijd geleden, tijdens de ochtendzorg, verzorgde ik een cliënt toen er iets met haar gebeurde. De arts werd gebeld en hij vroeg mij te beschrijven wat er precies gebeurd was en wat ik dacht dat het was. Volgens mij had de mevrouw een epileptische aanval. Ik herkende de symptomen van de verhalen van mijn zus over haar zoon die aan epilepsie lijdt. Mijn beschrijving hielp de arts met het vaststellen van de diagnose.
Hoe vind je de onregelmatige diensten?
Ik weet van tevoren wat mijn weekrooster is, of ik 28 uur of meer of minder moet werken. Ik ben heel flexibel en vind dat geen probleem. Mijn sociale leven kan ik er gewoon goed naast plannen.
Wil je nog een opleiding volgen?
Ik denk daar op dit moment over na. Ik ben nu net klaar met de opleiding en heb er geen moment spijt van gehad. Het was goed dat ik die keuze voor mijzelf heb gemaakt.
Wat zou je willen zeggen tegen iemand die geïnteresseerd is in de zorg?
Werken in de zorg is werken vanuit het hart. Werken met ouderen met dementie geeft mij heel veel voldoening. Omdat het echt mensenwerk is. De mensen kunnen je van binnen zien, net als kinderen. Ze voelen de liefde en dat je er echt voor hen bent. En het mooiste is dat je veel liefde terugkrijgt.
Oktober 2023
