Wat was de oorzaak van je worstelingen?
Robbert: Ik had een turbulente jeugd. Na de scheiding van mijn ouders vertrok mijn moeder en bleven mijn broer en ik achter bij mijn vader die diep in de schulden zat. Ik spijbelde op school en begon te experimenteren met drank en drugs. Ik was pas veertien en ik zocht extreem de grenzen op. Niemand die op me lette. Ik gooide er met de pet naar en had het idee dat niemand om me gaf. Ik was opstandig en op zoek naar iets dat me boeide. Op het ROC in Dordrecht begon ik met mediavormgeving, maar leefde vooral op straat. Ik had verschillende baantjes en schraapte telkens wat geld bij elkaar om te blowen. Ik ging op mezelf wonen en kreeg steeds meer schulden. Het ging van kwaad tot erger, helemaal toen ik werd ontslagen bij de coffeeshop waar ik werkte.
Hoe kwam je het te boven?
Op een gegeven moment hield mijn hart ermee op. Ik voelde me instorten en alles werd zwart voor mijn ogen. Met een laatste inspanning haalde ik adem, blijkbaar nog niet klaar om te sterven. Ik zocht hulp bij een woongroep in Bergen op Zoom waar ik me vrijwillig liet opnemen en cold turkey ben afgekickt. Ik wilde vanaf toen geen slecht voorbeeld meer zijn. Ik woog nog maar 52 kilo en had alle reserves verbruikt. Uiteindelijk vertrok ik voor een vervolgbehandeling naar Tilburg, samen met een meisje uit Hilvarenbeek die ik had ontmoet. Op de vraag wat ik altijd al een keer wilde doen, antwoordde ik: klimmen. Na een cursus werd ik vrijwilliger bij een boulderhal, block13. Ik stond al die tijd onder bewindvoering, dat wil zeggen dat een ander je geld beheert. Het echte keerpunt voor mij was het moment dat ik de cursus ‘Herstellen doe je zelf’ ging doen en besloot om mijn ervaring in te zetten om anderen te helpen.
"Met de juiste hulp kun je uit het diepste dal klimmen"
Robbert
Wat doe je als ervaringsdeskundige?
In de klimhal ontmoette ik Matthijs, die een gesprek voor me regelde met een manager van stichting Het Werkt. Zodoende ben ik als vrijwilliger begonnen met het organiseren van activiteiten. Er was meteen een goede klik. Ik merk dat ik veel kan betekenen in de groep. Ik voel de sfeer goed aan, ben sociaal en weet om te gaan met crisissituaties. Ik kon een opleiding gaan doen bij Howie the Harp, betaald door de gemeente op voorwaarde van baangarantie. Die belofte kreeg ik van Het Werkt en dus ben ik nu officieel ervaringsdeskundige. Ik geef individuele begeleiding, twaalf uur per week, want meer kan ik nog niet aan. Ik ben nog bezig om oud zeer te verwerken, het gevoel verwaarloosd te zijn.
Wat geeft je energie?
De voldoening dat mensen herkenning voelen. Ze hoeven van mij niets. Ik ben hun safe zone. Ik werk nog steeds in de klimhal, neem daar mensen mee naartoe. Zo kunnen ze bewegen en sociale contacten opdoen. Dat vind ik mooi om te zien. Lastig is dat ik iemand niet kan dwingen om te stoppen met blowen. Dat moeten ze zelf doen. Ik kan alleen tips en adviezen geven. Wat ik nu doe, aandacht geven, is precies wat ik zelf heb gemist. Ik waardeer het enorm dat ik deze kans heb gekregen en nu mijn stem kan laten horen.
